Η επιστροφή του Παπάζογλου
Μεταφέρω από το blog του φίλου Νικόλα Δημητρίου http://nikosdemetriou.spaces.msn.com/PersonalSpace.aspx την κριτική του για το νέο δίσκο του Νϊκου Παπάζογλου.
Μά ισσα σελήνη αξιολόγηση δίσκου
Επιτέλους μετά από 10 χρόνια απουσίας ο Νίκος Παπάζογλου επέστρεπσε με τον καινούργιο του δίσκο Μα'ισσα Σελήνη. Παρόλου που όλοι όσοι μας αρέσει ο Νίκος Παπάζογλου χαρήκαμε με αυτόν τον νέο δίσκο εν τούτοις κάποια πράγματα δεν είναι τόσο καλά όσο τα περιμέναμε. Σ' αυτό τον δίσκο ο Παπάζογλου ακούγεται φανερά κουρασμένος όπως για παράδειγμα στο τρίτο τραγούδι με τίτλο "σ' ένα μπαγλαμαδάκι" βλέπουμε πολύ φανερή την κούρασή τους τις καταλήξεις του. Φαίνεται σαν να μην τον φτάνει η αναπνοή του να τελειώσει μια πρόταση και να ακούγεται ολοκληρωμένη. Επίσης τα τραγούδια του δίσκου ακούγονται όλα παρόμοια. Είτε είναι λαϊκά είτε παραδοσιακά. Δεν υπάρχουν οι δυνατές μπαλάντες όπως είχαμε το "Πηγάδι" στα "Σύνεργα" και το "εγώ δεν είμαι ποιητής" στο "όταν κινδυνεύεις παίξε την πουρούδα". Σε όλα τα τραγούδια χρησιμοποιούνται τα ίδια όργανα. Μπουζούκι, κιθάρα, βιολί, τουμπερλέκι και μπαγλαμάς ο οποίος ποτέ δεν παίζει σόλο, πάντα ο ρόλος του είναι δευτερεύων. Η γνώμη μου είναι πως ειδικά στο τρίτο τραγούδι που μιλάει για μπαγλαμαδάκι εκεί ο μπαγλαμάς θα έπρεπε να έχει έναν πρωταρχικό ρόλο. Υπάρχουν δυο μπαλάντες που παίζονται μόνο με δύο κιθάρες αλλά δεν είναι τόσο δυνατές όπως τα τραγούδια που προανέφερα ή όπως τον "Αύγουστο". Προσωπικά πιστεύω πως το καλύτερο τραγούδι του δίσκου είναι το δεύτερο τραγούδι "Ανδόρα-Κορσική-Χανιά. Έχει καλό στίχο και μουσική. Καλά στοιχεία του δίσκου είναι οι καλοί μουσικοί που έπαιξαν, η καλή ποιότητα ήχου, διότι ο Παπάζογλου έχει το δικό του στούντιο άρα ξέρει πολύ καλά τι κάνει και το γεγονός πως μας χάρισε 15 καινούργια τραγούδια μετά από 10 χρόνια.
Μά ισσα σελήνη αξιολόγηση δίσκου
Επιτέλους μετά από 10 χρόνια απουσίας ο Νίκος Παπάζογλου επέστρεπσε με τον καινούργιο του δίσκο Μα'ισσα Σελήνη. Παρόλου που όλοι όσοι μας αρέσει ο Νίκος Παπάζογλου χαρήκαμε με αυτόν τον νέο δίσκο εν τούτοις κάποια πράγματα δεν είναι τόσο καλά όσο τα περιμέναμε. Σ' αυτό τον δίσκο ο Παπάζογλου ακούγεται φανερά κουρασμένος όπως για παράδειγμα στο τρίτο τραγούδι με τίτλο "σ' ένα μπαγλαμαδάκι" βλέπουμε πολύ φανερή την κούρασή τους τις καταλήξεις του. Φαίνεται σαν να μην τον φτάνει η αναπνοή του να τελειώσει μια πρόταση και να ακούγεται ολοκληρωμένη. Επίσης τα τραγούδια του δίσκου ακούγονται όλα παρόμοια. Είτε είναι λαϊκά είτε παραδοσιακά. Δεν υπάρχουν οι δυνατές μπαλάντες όπως είχαμε το "Πηγάδι" στα "Σύνεργα" και το "εγώ δεν είμαι ποιητής" στο "όταν κινδυνεύεις παίξε την πουρούδα". Σε όλα τα τραγούδια χρησιμοποιούνται τα ίδια όργανα. Μπουζούκι, κιθάρα, βιολί, τουμπερλέκι και μπαγλαμάς ο οποίος ποτέ δεν παίζει σόλο, πάντα ο ρόλος του είναι δευτερεύων. Η γνώμη μου είναι πως ειδικά στο τρίτο τραγούδι που μιλάει για μπαγλαμαδάκι εκεί ο μπαγλαμάς θα έπρεπε να έχει έναν πρωταρχικό ρόλο. Υπάρχουν δυο μπαλάντες που παίζονται μόνο με δύο κιθάρες αλλά δεν είναι τόσο δυνατές όπως τα τραγούδια που προανέφερα ή όπως τον "Αύγουστο". Προσωπικά πιστεύω πως το καλύτερο τραγούδι του δίσκου είναι το δεύτερο τραγούδι "Ανδόρα-Κορσική-Χανιά. Έχει καλό στίχο και μουσική. Καλά στοιχεία του δίσκου είναι οι καλοί μουσικοί που έπαιξαν, η καλή ποιότητα ήχου, διότι ο Παπάζογλου έχει το δικό του στούντιο άρα ξέρει πολύ καλά τι κάνει και το γεγονός πως μας χάρισε 15 καινούργια τραγούδια μετά από 10 χρόνια.
Δυστιχώς δεν μπορώ να εκφέρω άποψη για τον δίσκο, μια και δεν τον έχω ακούσει. Αλλα οφείλω να ομολογλησω ότι ο Παπάζογλου είναι από τους πιό αξιόλογους συνθέτες/τραγοθδοποιούς που έχι να παρουσιάσει η ελληνική μουσική τα τελευταία χρόνια. Ελπίζω όμως να μην έχει πέσει στην ίδια παγίδα όπως και τόσοι άλλοι καλιτέχνες (πχ Νταλάρας, Παπακωνσταντίνου, κλπ) οί οποίοι καταντούν στεγνοί από νέες ιδέες και επαναλαμβάνονται συνεχώς, (σε αντίθεση με κάποιους άλλους, πχ Πορτοκαλογλου, που είναι όπως το κρασι, που όσο περνά ο χρόνος τόσο γίνεται καλύτερο!)
Αν ισχύει η πρώτη περίπτωση τότε καλύτερα να μην πετάξω τα λεφτα μου για να αγοράσω τον δίσκο. Η μάλλον θα προσπαθήσω να τον κατεβάσω από το διαδύκτιο σε MP3. Βλέπετε σε τέτοιες περιπτώσεις "η πειρατεία ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΕΙ την μουσική".