Η απολυτη ηρεμια των νορβηγικων fjord
Μολις εχω ερθει στο Bergen, την παλια πρωτευουσα της Νορβηγιας. Αν και η διαδρομη από το Οσλο διαρκεσε περιπου 8 ωρες, το ταξιδι ηταν καθε αλλο απο μονοτονο. Πραγματικα εχουν δικαιο οταν αποκαλουν την Νορβηγια την "χωρα των θεων". Μονο θεοι θα μπορουσαν να δημιουργησουν το υπεροχο τοπιο, το οποιο παραμενει μεχρι σημερα παρθενο και ανεγγιχτο απο ανθρωπινο χερι.
Παντου δαση και απεραντες εκτασεις με με ολων των ειδων την βλαστηση, πυκνα δαση οπου το πρασινο εναλλασεται με ολες τις πιθανες αποχρωσεις που μπορει να φανταστει ο ανθρωπινος νους και κατα μηκος των δασων η θαλασσα να εισχωρει βαθεια στην στερια για δεκαδες χιλιομετρα, δημιουργοντας πρωτογνωρα αισθηματα.
Το αποκορυφομα της ημερας ηταν οταν διασχισαμε με το πλοιο της γραμμης το μεγαλυτερο και εντυπωσιακοτερο fjord του κοσμου μηκους 200 περιπου χιλιομετρων. Υποκλιθηκα στο συναίσθημα που προκαλεί το Sognefjord. Η θαλασσα φαινοταν οτι εσχιζε τα βουνα δημιουργωντας φαραγγια επιβλητικα, το δε υψος των αποκρυμνων βουνων εφτανε και ξεπερνουσε πολλες φορες τα 1000 μετρα δινοντας σου το αισθημα, οτι ο ανθρωπος ειναι πραγματι ενα τιποτα μπροστα στη δυναμη της φυσης. Δεξια και αριστερα ξεχυνονταν απο τις βουνοκορφες δεκαδες καταρραχτες ενω τσουρμο γλαρων μας ακολουθουσαν συνεχως και πετουσαν σε αποσταση αναπνοης απο κοντα μας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου